bisiklet dediğimiz objeyi kullanmayı çok severim.bisiklete bindiğim günün akşamını saymazsanız inanılmaz bi rahatlık verdiğini düşünürüm.ne biliyim bi yokuştan inerken oluşan hava akımıyla tişörtün arka kısmının şişip havalanması ayrı bi güzellik mesela.
bir zamanlar çok fazla bisiklete binerdim.sonra okuldu öss falandı derken baya bi ara verdim.en son bodrumda üzerinde boya kutularıyla samimi bi şekilde gördüm,muhtemelen şu anda kullanılabilitesini yitirmiştir.
ancak bugün farkettim ki bisiklet sürmeyi bırakmamın nedeni sadece ineğin teki olmam değildi....aslında birçok neden var,ve ben bunları düşündükçe bisiklet gördüğüm an arkamı dönüp kaçmak istiyorum.
işte o korkunç nedenler;
- en basitinden bisiklet dediğimiz şeyin yağlı bi zinciri vardır.bu yağlı zincir giydiğin pantolona ,şort-bermudanın altından gözüken bacağına iflah olmayan bi leke bulaştırabilir.ki bugün benim en güzel kotuma yaptı öyle bi şerefsizlik!
- o zincirin dişliyle buluştuğu kısımda eğer ki o dişleri örten bi kapak yoksa,giydiğin tüm kıyafetleri parçalama riski çok fazla.
- çok uzak bi mesafeye bisikletle gittiğinde,hatta evine en uzak mesafede,o teker ya patlar ya havası iner bişey olur.geri kalan yolu zaten çok az gücün kalmış bacakların,susuzluktan kurumuş ağzın ve ıslak tişörtünle yürüyerek dönmek zorunda kalırsın,lanet şey ya!!!
- uzun süre bisikletten uzak kalmış vücut çok yadırgar bi de.gece uyutmaz o bacak ağrısı.
- hele o bisiklet erkek bisikletiyse ve bacak boyuna göre yüksekse ve de bi anda fren yapıp yere basmak istersen....ama o acı!
- bide ingilizcede çok zor yazılıyor.hala ben bike yazar geçerim.
adam olun paten-kaykay kullanın...
öperim,wod
