hayat bi süreliğine beni darlamaktan vazgeçmiş,her türlü koşuşturmaca yaz tatili nedeniyle bitmiş,eş dost tatile-memleketine gitmiş,online olarak sarabileceğim bi insan da kalmamış olduğu için dedim bi bakayım blog aleminde ne oluyor ne bitiyor.
İlk başlarda amacım yıllardır usanmadan sıkılmadan düzenli olarak yazılan/yenilenen/kendini geliştiren bloglara bakmak olsa da kendi bebeğime bi bakmadan duramadım.
en son yazdığım şeyi şöyle bi okudum hakkaten üzerinden baya bi zaman geçmiş.bu süreç içerisinde ben blog olayını hayatımdan öyle bi çıkarmışım ki,yeniden bişeyler yazmaya karar verdiğimde,kendime "nereden yazıyoduk la biz?" sorusunu sordum ki bu "şifren neydi lan benim?" sorusundan bi tık sonra geldi.
bu arada ben hiç bişey yazmadığım halde beni takip eden insanların sayısı da artmış.o da benim gururumu okşamadı değil.evet böyle devam edin.
ben bu ortamlarda yokken ,evimde oturup güzel güzel(!) derslerimi çalışırken,insanlar üşenmemiş sayfa sayfa yazmışlar,şaştım kaldım.ben bıraktığımda bişeybişey#3 isimli serisini yazan adam daha dün bişeybişey #47 yi yazmış.eee hacı naptın sen?
sorun bende mi yoksa onlarda mı bilemiyorum ama ben bişeyin üzerinde maximum 3 ay çalışabiliyorum.hani derler ya "çocuk hevesini alsın" ,ben de hep öyle yapıyorum. Hevesim kaçınca buruşturup kenara atıyorum.
Bazen özlüyorum o eski heveslerimi, bazen ben değişiyorum eski yeniymiş gibi geliyor. Çoğu zaman hayvanlar gibi çok yoruluyorum biliyor musun? "Eskiden hayat ne kadar kolaydı." dedikten sonra telefona sarılıp şu anda karşılaşsam bile kafamı çevirdiğim eski dostlarımı/sevgililerimi arayasım geliyor.Numaralarını bile silmişim.
Eski heyecanımı özlüyorum.
Eski beni özlüyorum.
Çabuk büyüdüm, yaşayamadım kendimi galiba.
A.
