bir balık olsam, özgürce kanatlansam. lan neyi görsem özeniyorum ha.

Ben çabuk karar değiştiren bir insanım, ama aynı zamanda kararsızlık en sevmediğim şeydir, galiba bu nedenden ötürü bi sürü karara sahip olma isteği var, birini sahiplendiğim zaman sanki o karar beni bir gün bırakacakmış gibi düşünüyorum, o bırakmadan ben bırakayım diyorum.o giderse onsuz kalmaktan, kararsız kalmaktan, çok korkuyorum.

Ben galiba sadece kararsız kalmaktan korkuyor değilim, ben her şeysiz kalmaktan korkuyorum. Ama yanlış olmasın hiçbir şeyimin olmamasından bahsetmiyorum, herhangi bir şeyimsiz kalmaktan korkuyorum. ‘-siz kalmak’ bana göre değil.

Korkak mıyım diye sorarsan belki derim. Evet bu sabah beni 2 kişinin takip ettiğini düşünüp Amerikan filmlerindeki gibi 3 blok ötede izimi kaybettirmiş olabilirim ya da ertesi sabah dört duvarı da insanların suratı da birbirinden farksız olan lanet ofisime gidebilmek için kurduğum alarmı 8 kere kontrol etmiş olabilirim. Ama bunların hiçbiri benim korkak olduğumu kanıtlayamaz. Ancak sorun şu ki korkmuyor olduğumu da kanıtlamaz.

Belki başka bir kelime kullanabiliriz olmaz mı? Temkinlilik ya da tedbirlilik.. Gün gelir belki bir iş görüşmesine gittiğimde ‘ iyi özellikleriniz neler ?’ sorusunun cevabını bu kelimeler karşılar. Tıpkı bu sorunun cevabını ‘ ay ben çok mükemmeliyetçi bir insanım.’ diye gururlanarak söyleyen bir insan gibi. Bilmez mükemmel olmaya çalışmak ne menem bir derttir.

Bakın şu göt kadar yazıda bile kaç kere konu değiştirdim. Peki kararsızlık mı?
Kararsız kalmaktan korktuğum için bütün kararlar benim olsun mu istiyorum?
Acaba ben mükemmel olmak için her şeye sahip olmayı mı istiyorum?

Galiba ben mükemmel olmayan belirsiz/kararsız benliğimden korkuyorum.